“400 мянган төгрөгийн үнэтэй бухимдал” гэсэн нийтлэлийн гарчигийг уншаад яагаад ч юм “200 саяын үнэтэй гомдол” гэх бичвэр толгойд орж ирэв. Бид шүүхийн шийдвэрээс өмнө тэднийг яллачихаад, дараа нь гэмт буруугүй болмогц нь ганц удаа ч болов уучлалт гуйж байлуу даа. Нэг хэсэг эх орноосоо урвагч болж, хэвлэлээр чичлүүлж байсан хурандаа В.Нямханд 200 сая төгрөг нэхэмжилж, Дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхэд гомдол гаргасан байна.
Түүнийг муу, муухайгаар бичээгүй хэвлэл тун цөөхөн биз. Тагнуулын Ерөнхий газрын Сөрөх тагнуулын газрын даргаар ажиллаж байгаад албан тушаалаасаа чөлөөлөгдөөд нэг их удаагүй байхад нь Хятадын тусгай албанд мэдээлэл дамжуулсан, тагнуулын байгууллагын хууль, журам зөрчсөн гэх үндэслэлээр эрүүгийн хэрэг үүсгэн хоёр жил гаруйн хугацаанд шалгаж, хорьж цагдсан ч эцэстээ шүүхээс гэм буруугүй болохыг нь тогтоогоод л өнгөрсөн.
Хоёр жил гэдэг урт хугацаа. Энэ хугацаанд тэрээр тагнуулын байгууллагад ажиллаж байсныхаа ачаар бие эрхтэн болоод эд материалын асар их хохирол амссан. Тиймээс ч алдсан цаг хугацааныхаа хохирол хэмээн төрөөс 200 сая төгрөг нэхэмжилж. Хурандаа В.Нямхандын хувьд хуулийн хүн учраас өөрт учирсан хохирлоо нэхэмжлэх мэдлэгтэй байж. Харин энэ зүйлийг мэдэхгүй бүх насаараа хохирч яваа хэчнээн иргэд байдаг бол. Яг л Ж. Барамсай гуайн “Шорон дотроос өшөө авагчид байдаг юм биш биз” хэмээх цуврал нийтлэл гардаг шиг хилсээр гүтгэгдэж амьдралынхаа олон арван жилийг хуулийн байгууллагын үүд сахиж өнгөрөөсөн “гэмгүй буруутан”-ууд хэдээр тоологдох бол. Тэдний гомдол хэдэн төгрөгөөр хэмжигдэх бол. Эсвэл хэмжих аргагүй юу.
Манайд шүүхийн шийдвэр гаргахаас өмнө бусдыг буруутгаж, ялладаг, гэмт хэрэгтэн, ялтан болгодог тогтолцоо оршин тогтносоор байгаа учраас тэдний хохирлыг хэмжих, барагдуулах боломж байхгүй гэж бодож байна. Харин алдсан цаг хугацаа, нэр хүндээ сэргээлгэхээр шүүхэд хандах хүн байна гэдэг нь цаашид хилсээр гүтгэгдсэн хүн бүрт ийм боломж бий гэдгийг хэлж өгч байгаа нь сайшаалтай.
Ами
Olloo.mn
Olloo.mn