Хүн хүнээ дээдэлдэг, хүүхдээ хайрладаг нийгэмтэй байхыг хүсч байна.
Өнөөдөр томчууд бидний төгсөшгүй тэнэглэлээс болж, эх орны минь ирээдүй хойч болсон үрс эндэж, амь насаараа хохирсоор байх ёстой юмуу. Хариуцлага гэж байдаг юм бол хариуцсан эздийнх нь хар толгойтой нь хариуцлага тооцдог баймаар байна.
Хоёрхон хоногийн өмнө 79 дүгээр сургуулийн хашаанд хөлбөмбөгийн хаалганд цохиулж амиа алдсан хүүгийн талаарсургуулийн захирал нь Ш.Болор-Эрдэнийн ярьсан зүйлд олон хүн дургүйцлээ илэрхийлж байна. Хэрэг явдал болсны дараахан сэтгүүлчид “Миний санахаар тэр хүүхэд эрсдэлт бүлгийн хүүхэд байсан. Ээж нь багад нь хаяад явчихсан. Аав нь архины хамааралтай” гээд ярьсан байсан.
Эрсдэлт бүлгийн хүүхэд гэхээр эндэх ёстой юм уу. Ёсзүйгүй үг хэлснийхээ төлөө өнөөдөр тар хариуцлага хүлээж байна. Гэхдээ хариуцлага хүлээгээд өнгөрөхдөө гол биш юмаа. Та ийм сэтгэлгүй зүйл ярьж байхаар сургуулийн орчны стандарт, аюулгүй ажиллагаанд нь анхаарал тавих ч яасан юм бэ. Олон удаа унаж, хүүхдүүд тэр төмрийг босгож тавиад байхад сургуулийн захиргаа болон захиргаа нь яагаад анзаарч анхаарч хардаггүй байсан юм бэ. Хүүхдийн амь нас хохирсон нь халаглаж, харамсаад яах вэ дээ. Захирал танд хэрэггүй ч эмээдээ, аавдаа, эгчдээ хэрэгтэй хүүхэд байсан юм шүү дээ.
Хүүгийн хувьд хөлбөмбөгт дуртай нэгэн байсан гэдгийг авга эгч нь хэлсэн. Тавдугаар ангийн жаахан хүүгийн хүсэл мөрөөдөл бүр унтарч бөхсөнд харамсалтай байна. Хүү хөлбөмбөгт үнэнхүү дуртай, бүр тэмцээнд оролцож медаль хүртэл авч байсан юм байна. Гэтэл өнөөдөр зурагтай жааз, зулын гол болоод үлдлээ. Хэний ч үр ялгаагүй, ээж аавдаа эрдэнэ, гэрийнхээ гэрэл гэгээ байдаг юм шүү дээ.
Үнэхээр өр өмөрч, сэтгэл шимширч байна. Дайн дажингүй амар амгалан ноёлсон Монголд хүүхэд золгүй байдлаар, томчуудын буруутай үйлдлээс болж амиа алдана гэдэг харамсалтай. Монгол Улсын хүн амын нэг сая гаруй нь хүүхэд.
Энэ олон үрсийг эрүүл, аюулгүй орчин нөхцөлд амьдруулах суурь эрхээр нь хангаж өгөхийг бодлого боловсруулагчдаас гуйя. Хүнээ, төрөө дээдэлдэг нийгмийг хүсч байна. Бяцхан үрсэд минь гай барцад бүү таараг.
О.Сайхан
Оллоо.mn
Хоёрхон хоногийн өмнө 79 дүгээр сургуулийн хашаанд хөлбөмбөгийн хаалганд цохиулж амиа алдсан хүүгийн талаарсургуулийн захирал нь Ш.Болор-Эрдэнийн ярьсан зүйлд олон хүн дургүйцлээ илэрхийлж байна. Хэрэг явдал болсны дараахан сэтгүүлчид “Миний санахаар тэр хүүхэд эрсдэлт бүлгийн хүүхэд байсан. Ээж нь багад нь хаяад явчихсан. Аав нь архины хамааралтай” гээд ярьсан байсан.
Эрсдэлт бүлгийн хүүхэд гэхээр эндэх ёстой юм уу. Ёсзүйгүй үг хэлснийхээ төлөө өнөөдөр тар хариуцлага хүлээж байна. Гэхдээ хариуцлага хүлээгээд өнгөрөхдөө гол биш юмаа. Та ийм сэтгэлгүй зүйл ярьж байхаар сургуулийн орчны стандарт, аюулгүй ажиллагаанд нь анхаарал тавих ч яасан юм бэ. Олон удаа унаж, хүүхдүүд тэр төмрийг босгож тавиад байхад сургуулийн захиргаа болон захиргаа нь яагаад анзаарч анхаарч хардаггүй байсан юм бэ. Хүүхдийн амь нас хохирсон нь халаглаж, харамсаад яах вэ дээ. Захирал танд хэрэггүй ч эмээдээ, аавдаа, эгчдээ хэрэгтэй хүүхэд байсан юм шүү дээ.
Хүүгийн хувьд хөлбөмбөгт дуртай нэгэн байсан гэдгийг авга эгч нь хэлсэн. Тавдугаар ангийн жаахан хүүгийн хүсэл мөрөөдөл бүр унтарч бөхсөнд харамсалтай байна. Хүү хөлбөмбөгт үнэнхүү дуртай, бүр тэмцээнд оролцож медаль хүртэл авч байсан юм байна. Гэтэл өнөөдөр зурагтай жааз, зулын гол болоод үлдлээ. Хэний ч үр ялгаагүй, ээж аавдаа эрдэнэ, гэрийнхээ гэрэл гэгээ байдаг юм шүү дээ.
Үнэхээр өр өмөрч, сэтгэл шимширч байна. Дайн дажингүй амар амгалан ноёлсон Монголд хүүхэд золгүй байдлаар, томчуудын буруутай үйлдлээс болж амиа алдана гэдэг харамсалтай. Монгол Улсын хүн амын нэг сая гаруй нь хүүхэд.
Энэ олон үрсийг эрүүл, аюулгүй орчин нөхцөлд амьдруулах суурь эрхээр нь хангаж өгөхийг бодлого боловсруулагчдаас гуйя. Хүнээ, төрөө дээдэлдэг нийгмийг хүсч байна. Бяцхан үрсэд минь гай барцад бүү таараг.
О.Сайхан
Оллоо.mn