Байр байдал зөв аятайхан байвал дал хавиргандаа наалдаж, мөр нь зөв байрлаж, тэнэгэр бөгөөд сул чөлөөтэйгээр доош буусан байх ёстой. Дал, мөр ийм байдалтай байх нь ямагт цээжийг өргөж өгөх бөгөд өндөр цээж нь сайхан харагдахын хамт хэвлийн ханыг цааш татаж байдаг.
Хүн хөдөлгөөнөө сайхан хийсэн төдийгөөр ч сайхан харагдаж болох юм. Явах, хөдлөх, суух урлаг-энэ бүхэн бол тухайн хүний соёлтой төрх, хувийн сайн сайхан чанарын нэг хэсэг юм.Yүнийг хайхрахгүй байж болохгүй. Энэ нь багагүй ач холбогдолтой юм шүү.
Өндөр нуруутай эмэгтэйчүүд, хүүхнүүд ихэвчлэн явахдаа урагш бөхийж, толгойгоо унжуулсан байдаг. Гэхдээ тэд ингэснээрээ нам болж харагдахгүй бөгөөд зөвхөн л эвгүй байр байдалтай болж байгаа юм.
Нурууныхаа өндөр, намаас үл хамааран үргэлж цэх шулуун байх ба хөл доорхоо харж, хөлөө чирэх биш, харин эгц урагшаа харж, өлмий ил харагдаж байхаар хөлөө тавьж, хөнгөн шаламгай гишгэж явах хэрэгтэй. Сайхан намба төрх бол жам ёсны зүйл бөгөөд хүний даруу занг юу юунаас ч илүү харуул жөгнө.
Байр байдал зөв байхын тулд хөлийн гишгээ зөв байх ёстой. Хоёр хөлийн өсгий нь бие биедээ өлмийнхөөсөө илүү ойр байхаар хөлийн тавхайг тавьдаг байх хэрэгтэй.
Хөлийг гадагш чиглэлээр буюу нэгийг нь урагшаа тавьсан байж болох боловч энэ бүх байрлалд тавхайг бие биетэй нь зэрэгцүүлэх буюу өлмийгөөр нь дотогшлуулан, өөрөөр хэлбэл майга байдлаар байлгаж огт болохгүй.