Амраг шүлгэндээ би үргэлж өртэй явдаг
Ариун хайрыг сэмхэн харуулдаж явдаг
Анд нөхөддөө би итгэж явдаг
Аз жаргалаар ирээдүйн замаа төсөөлж явдаг
Алдаа онооны дээсэн дээр аз сорихыг хүсдэггүй ч
Амьсгал тасравч харамсахгүй амьдрахыг би хүсдэг
Ахиад энэ орон зайдаа амьдрахсан гэдэгтээ итгэдэггүй ч
Алхам бүрийн мөр ирээдүйг минь тэгшилдэгт итгэдэг
Хааяа хааяахан гуниж сэтгэлдээ нууцхан ганцаарддагч
Хяслант хорвоод өөрийгөө базаахгүй гэж голдогч
Хайртай бүхнийхээ төлөө зүрх минь цохилж байдаг
Хан хорвоод би тэгээд бардам бас итгэлтэй алхалдаг
, , ,
Эрх чөлөөндөө хэтэрхий дурлажээ
Эр сэтгэлдээ дэндүү омогшжээ гэж
Ганцаардсан үдшийн салхи шивнэлээ
Гудамжаар алхаад л баймаар хавар…
Зүүний сүвэгчээр багтах амьдралаа далай шиг бодож
Зөрөөд л өнгөрдөг охидыг дарс шиг саначихаж гэж
Бодоогүй бодол зүүдэнд зочилжээ
Бороо хурдан ороосой…
Тал нутагт минь цэцэг дэлгэрч
Танхилхан эрвээхий эргэн наадаг
Хэнтэй ч юм тэнд учрахсан
Хайртай гэж үнэнээсээ ганцхан хэлэхсэн…
Өнгөрсөн одоо ирээдүй гуравыг
Өнөөдөрт цуглуулаад
Өөр юу ч хэрэггүй гэж
Өндөр дуугаар хайрын тухай шүлэглэхсэн…

Болод Мөнхдөл