Чиний нулимсан дусалд сэтгэл норсныг мэдсэнгүй
Зөөлөн уянга хайлан тэнгэр хүртэл уйлж байхад
Зунд нь орхисон сэтгэл минь уйлахгүй байж чадсангүй
Наран мандаж, нуур долгиотон маргааш айсуй
Норсон хувцас хатан, газар хүртэл эгшинэ
Намайг гэсээр гэгээ татуулан ирдэг чи минь л алга
Нулимсанд чинь норсон миний л сэтгэл эгшихгүй нь