Мөчлөг

Зовиуртай болоод зогсонги амьдралд
Зовох өдөр даанч олон
Хүндхэн доромжлол үйлийн үрийг
Хүлцэж чадахгүй нь ээ шүлэг минь
Нам гүм харанхуй эл хуль
Нулимс ухаарал дахин эргэж ирэхгүй
Өнгөрсөн бүхэн хөнгөн гунигаа орхиж
Үрэгдсэн нэгэн шиг булшин дээр хэвтвэл
Ариун дурлал чинь гэрэл гэгээ үгүй
Амгалан тайван агаар ч үгүй
Аяа тэгэвч амьдрал үргэлжилсээр
Аанай намайг мартах болно.
Б. Эрдэнэбат