Г.Урнаа Нора-гийн зохиолыг малчин уншсан ч ойлгоно

-Бодоод байсан та их азтай эмэгтэй юм?

-Яагаад тэр билээ.

-Урлагийн тайзнаа нө­хөр­тэйгээ зургаан ч удаа ху­римаа хийсэн байдаг?

-Тийм ч юм уу. Жагаа бид хоёр хэд хэдэн жүжигт хос болж хуримаа хийсэн юм байна шүү. /Инээв/

-Тэр бүр хүнд тохиогоод байдаггүй зүйл шүү дээ. Тэгээд л таныг азтай эмэгтэй гэж бодлоо?

-Өө, маш их баярлалаа. Сэтгүүлчид гэж сонин хү­мүүс шүү.

-Юу нь тэр вэ?

-Энэ талаар Жа­гаа бид хоёр огт бодож бай­гаагүй. Тэг­сэн та нар л тоолоод гар­гаад ирчих юм. /Инээв/

-Харин амьдрал дээр сая­­хан мөн­гөн ху­римаа хий­сэн са­­наг­­даж байна?

-Тийм ээ.

-Танд маш том гэнэтийн бэ­лэг бол­сон гэж сонс­сон?

-Тэгэлгүй яах вэ. На­майг гавьяат жү­жигчин болдог жил Жагаа бид хоёрын гэр бүл болс­ны 25 жи­лийн ой то­хиосон. Тухайн үед би мэдээгүй л дээ. Тэгсэн гавьяатын найран дээр бид хоёрын мөнгөн хурим бол­сон. Үнэхээр гэнэтийн бэлэг бай­сан. Гавьяатын найр маань мөнгөн хуримын найр болж хувирсандаа. /Инээв/

-Ингэхэд өдөр бүр жүж­гийн сургуулилт гээд их ядарч байна уу?

-Энэ жил манай театр долоон найруулагчийн до­лоон өөр жүжиг тавьж байгаа. Театрын маань бүх уран бүтээлч оролцож байгаа. Миний хувьд хоёр ч жүжигт тоглож байна. Өдөр бүр бэлтгэл, сургуулилт гээд зав муутай л явна

-Бас одоогоос 30 жилийн өмнө тавигдаж байсан Но­ра жүжигт тоглож бай­гаа?

-Тийм ээ.

-Яг ямар дүрд тоглож байгаа юм бэ?

-Норагийн найзын дүрд.

-Дүрийнхээ талаар ярих­гүй юу?

-Бас л ганцаардсан, хар амиа бодсон эмэгтэйн дүр шүү дээ.

-Өнөөх Хельмертэй адил­хан уу?

-Яг ч тийм биш л дээ.

-Тэгээд ямар гэж?

-Норагийн багын найз. Их ядруу, ганцаардмал хө­дөөний эмэгтэйн дүр. Ядарч туйлдахын эрхэнд хөдөөнөөс Норагийнд ирнэ. Нора надад амьдралын үнэ цэн, хэрхэн хүнтэй харилцах, ажил яаж хийх зэргийг зааж өгдөг. Гэхдээ эцсийн эцэст Нораг биш өөрийнхөө хайр дурлал, амьдралыг бодоод явж байгаа юм. Найзынхаа хийсэн алдааг нөхөр Хельмерт нь ойлгуулаад хэл­чих чадалгүй, сул дорой эмэг­тэйн дүр гэх үү дээ.

-Юу нь болохгүй гэж. Яагаад хар амиа бодоод байгаа юм бол?

-Норад Ингэж амьдарч болохгүй. Нөхөртөө өөрөө хэл гээд аз жаргалаа бо­доод гэрээс нь явдаг. Уг нь бол Норагийн төлөө Хельмертэй бүх зүйлийг хэлж ойлгуулчихмаар шүү дээ.

-Янз нь дотоод сэтгэлдээ дүртэйгээ нэлээд зөрчилджээ дээ?

-Тийм ээ. Харамсалтай миний дүр хэлэхгүй хаяад явчихдаг.

-Ингэж өөртэйгөө зөр­чилдөх үе олон байна биз?

-Байлгүй яах вэ, гэхдээ дүр л бол дүр. Ямар ч жүжгийн дүрүүд үзэгчдэд ухаарал өгч байдаг. Миний энэ дүрд өмнө Ардын жүжигчин Д.Мэндбаяр гуай тоглож байсан.

-Анх Нора-г 1984 онд Г.Доржсамбуу агсны найруулга, задаргаагаар тавьж байсан. Гэхдээ өнөө­гийн залуус энэ жүжгийг төдийлэн сайн мэдэхгүй. Ха­рин таныг Нора жүжгийг үзэж байсан гэх юм билээ?

-Үзэж байсан. Намайг их сургууль төгсөөд Оросоос ирэхэд Нора жүжиг гарч байсан.

-Та хэдэн онд их сур­гуулиа төгслөө?

-1987 он.

-Үзэгчид Нора-г их сор­гогоор хүлээж авч бай­сан гэдэг. Үнэхээр тэр үед төсөөлөгдөшгүй, байж бо­ломгүй ч юм шиг сэтгэг­дэл төрж байсан уу?

-Магадгүй л юм. Гэхдээ энэ жүжиг сонгодог бүтээл. Сонгодог бүтээл аль ч нийгэмд амьдрах чадвартай байдаг. Нора жүжгийн зохиолыг хөдөөний нэг малчин уншсан ч ойлгоно. Ямар ч хэлбэрээр тавьсан сонгодог бүтээл хү­мүүст ойлгогддог шүү дээ. Тэгээд ч тухайн үед манай театр сонгодог жүжгүүдээр амьсгалж байсан.

-Та найруулагч Г.Дорж­самбуу агсны олон жүжиг, кинонд тоглож байсан?

-Тийм, үнэхээр мундаг хүн байсан. Тэр мундаг том хүний олон сайхан жүжиг, кинонд тоглож байлаа. Хамгийн анх Халуун газар жүжигт нь тоглож байсан санагдана. Дараа нь Цусан тахилга жүжигт нээх хөөрхөн энэтхэг охины дүрд тоглосон.

Маш торгон мэдрэмжтэй. Тухайн дүрд ямар жүжигчин тогловол амьдрах вэ гэд­гийг маш сайн мэдэрдэг най­руулагч байсан даа.

Жагаа бид хоёр­той их дотно. Хааяа манайд ирээд амарч байгаад явдаг. Жаргал, зов­лонгоо хүртэл ярилцдаг байсан.

-Урлагийнхны гэм нь ажил гэсээр ар гэрээ орхиг­дуулдаг талтай. Харин та хоёр хоёулаа жүжигчин. Ар гэрийн амьдралаа хэрхэн зохицуулдаг вэ?

-Мөнхийн аз жаргалтай амьдрал гэж байхгүй шүү дээ. Хүний л амьдрал бол­сон хойно жаргал, зовлон ээл­жилнэ. Үхэл хагацал тохиолдоно. Хоолгүй хонох ч үе гарна.

Бусдын л адил эгэл жирийн амьдарч явна. Мэргэжлийн маань сайхан тал нь олон юманд хувирч чаддаг. Хоёулаа урлагийн хүн болоод ч тэрүү уйдах завгүй байдаг даа.

Б.Төрбат

0 Сэтгэгдэл
Inline Feedbacks
View all comments
Back to top button